غزل 161
*غزل 161* 1- کـِی شِعـرِ تـَر انگیزد خاطر که حَزین باشد یک نُکته ازین معنی گفتیم و، هَمین باشد 2- از لَعـلِ تـو گـر یابـم انگشتـریِ زِنهار صَد مُلکِ سلیمانم، در زیرِ نگین باشد …
غزل 160
*غزل 160* 1- خوش است خَلوَت اگر یار یارِ من باشد نه من بِسـوزم و او شَمـعِ انجـمن باشد 2- من آن نگینِ سُلَیمان به هیچ نَستانَم که گاه گاه، بر او دستِ اَهـرِمَن …
غزل 159
*غزل 159 * نَقدِ صوفی نه همه صافیِ بی‌غَش باشد ای بَسا خِرقه که شایستۀ آتش باشد 1- نَقدِ صوفی نه همه صافیِ بی‌غَش باشد ای بَسا خِرقه که مُستوجِبِ آتش باشد 2- صوفیِ …
غزل 158
*غزل 158 * 1- من و اِنکارِ شراب این چه حکایت باشد؟ غالـباً ایـن قـَدَرَم عـقـل و کِفایَت باشد 2- تا به غایـَت، رَهِ میـخانه، نـمـی‌دانـستم وَر نه مَستوری ما ،تا به چه غایَت …
غزل 157
غزل 157 1- هَر که را با خَطِ سَبزت سَرِ سودا باشد پای از این دایره بیرون نَنَـهد، تا باشد 2- من چو از خاکِ لَحَد لاله صفت برخیزم داغِ سـودای تـوام …
غزل 156
غزل 156 به حُسنِ خُلق و وفا کس به یارِ ما نرسد تـو را در ایـن سـخــن اِنکارِ کارِ ما نرسد 1- به حُسن و خُلق و وفا کس به یارِ ما نرسد …
غزل 155
*غزل 155* 1- اگر رَوم ز پِی اش فتنـه‌ها براَنگـیزد وَر از طَلَب بِنشینم به کینه برخیزد وگـر به رَهگـذری یـک دَم ازهواداری چو گَرد در پی اش اُفتم، چو باد بُگریزد 2- وگـر …
غزل 154
*غزل 154 * راهی بِزَن که آهی بَر سازِ آن توان زد شعری بخوان که با آن رَطلِ گِران توان زد 1- راهی بِزَن که آهی بَر سازِ آن توان زد شعری بخوان که …
غزل 153
غزل 153 1- سَحَر چون خُسرُوِ خاوَر عَلَم بَر کوهساران زد بـه دَسـتِ مـَرحـَمـت یارم، دَرِ اُمّیدواران زد چو پیشِ صُبح، روشن شد که حالِ مِهرِ گَردون چیست برآمد ،خنده ای خـوش بر …
