غزل 341
*غزل 341* 1- گَر من از سَرزَنِشِ مُدَّعیـان اَندیشَم شیـوة مَستی و رِندی نَرَوَد از پیشَم 2-زُهدِ رِنــدانِ نوآموخته راهی به دِهیست من که بدنامِ جَهانم، چه صَلاح اندیشم؟ 3- شاهِ شوریده …
غزل 340
*غزل 340* گَرچه از آتشِ دِل چون خُمِ مَی می جوشَم مُهــر بَر لَب زده خون می‌خـورَم و خاموشَم 1- مَن که از آتشِ دِل چون خُمِ مَی در جوشَم مُهــر بَر …
غزل 339
*غزل 339* 1- خیالِ رویِ تو چون بُگذَرَد به گُلشَنِ چَشم دل از پِیِ نَظَــر آیـد به سویِ روزَنِ چشم سَزایِ تَکیه گَهَت مَنظَــری نِمی‌بینَم مَرا ز عالَم و این گـوشة مُعَیَّنِ …
غزل 338
*غزل 338* 1- من دوستدارِ رویِ خــوش و مویِ دلکشم مَدهوشِ چَشمِ مَست و مَـیِ صافِ بی‌غَشَم گُفتی زِ سِرِّ عَهدِ اَزَل نکته ای بگــو آنگَه بِگویَمَت که دو پِیمانه دَرکَشَم 2- …
غزل 337
* غزل 337 * چرا نَه دَر پِــیِ یارو دیارِ خود باشم چرا نه خاکِ سَرِ کویِ یارِ خود باشم؟ 1- چرا نَه دَر پِــیِ عَـزمِ دیارِ خود باشم چرا نه خاکِ …
غزل 336
* غزل 336 * 1- مُژدة وَصلِ تو کو ،کَز سَرِ جان برخیزم طایـِـرِ قُدسَـم و از دامِ جهان، برخیزم 2- به وَلایِ تو، که گَر بَندة خویشم خوانی از سَـرِ …
غزل 335
* غزل 335 * 1- در خَراباتِ مُغان گَر گُذَر افتَد بازَم حاصِلِ خِرقه و سَجّاده رَوان دَربازَم 2- حَلقة توبه گَر امروز چو زُهّاد زنم خازِنِ مَیکـَـده فردا نکند دَر، بازم …
غزل 334
*غزل 334 * 1-گــَـر دَست رَسَـد در سَـــرِ زُلفینِ تو بازم چون گوی چه سَرها که به چوگانِ تو بازَم 2-زُلفِ تو مرا عُمرِ دِراز است، وَلی نیست در دَست، سـَـرِ مویی …
غزل 333
*غزل 333* 1- نَمازِ شامِ غَریبان چو گِریِه آغازَم به مویه‌هایِ غَریبانه قِصِّه پَردازَم 2- به یادِ یار و دیار آن چُنان بِگِریَم زار که از جَهان رَه و رَسمِ سَفَر براندازم …
