شماره 487
شماره 487 1- صاحب خبر: عارف و آگاه. راهرو: – سالک در فرهنگ. اي بي خبر از معرفت و عشق، بکوش تا عارف و آگاه شوي؛ تا سالک و رونده ي راه حقيقت نباشي، …
شماره 486
شماره 486 1- گلبانگ: – 2 / 154. گلبانگ پهلوي: «لحن و آهنگ پهلوي، گوشه اي که در دستگاه چهارگاه، بعد از حُدي و قبل از رجز يا ارجوزه خوانده يا نواخته مي شود، …
شماره 484
شماره 484 1- مگر: قيد تأکيد است، حتماً، يقيناً، همانا. به هوس: از روي ميل و اشتياق. تو مگر لحظه اي از روي ميل بر لب جوي آبي بنشيني، وگرنه تا وقتي که ايستاده …
شماره 485
شماره 485 1- بهار: – 6 / 235. اهل دل: زنده دل، آگاه و صاحب دل، کنايه از عاشق. اي ساقي، سايه ي ابر است و بهار و لب جوي؛ در چنين زماني من …
شماره 483
شماره 483 1- رهرو: سالک – فرهنگ. معمّا: سخن سربسته، راز. قرين: هم نشيني و دوست. سحرگاه سالکي در سرزميني اين نکته ي سربسته را با دوستي گفت، 2- صوفي: پيرو طريقت تصوّف – …
شماره 482
شماره 482 1- اسباب: جمعِ سبب، مايه ها، آلات و وسايل. اي دل، با آنکه همه ي مايه ها و وسايل لازم را در اختيار داري، ولي به کوي عشق نمي روي و کاري …
شماره 481
شماره 481 1- نکته: سخن دقيق و باريک، مضمون نغز و لطيف. خون خوردن: کنايه از غم و اندوه بسيار بردن، رنج و تعب کشيدن. اين سخن لطيف را بشنو تا خود را از …
شماره 480
شماره 480 1- مدارا: نرمي و مهرباني. محابا: پروا. اي معشوقي که در کشتن ما نرمي و مهرباني از خود نشان نمي دهي و سود و سرمايه را از بين مي بري و هيچ …
شماره 479
شماره 479 1- ژاله: باران. برگ: اسباب و وسايل، توشه. صبوح: شراب صبحگاهيو من: «پيمانه اي است به اندازه ي دو رطل.» (لغت نامه). بين صبح و صبوح جناس زايد است. صبح است و …
