غزل 287
*غزل 287* 1- ای همه شِکلِ تو مَطبوع و همه جایِ تو خوش دلـَـم از عشــوة شیرینِ شَکَـرخایِ توخوش هَمچو گلبرگِ طَری، بود وجود تو لطیف همچنان ســروِ چمـن جمله، سراپای توخوش 2- هَمچو …
غزل 286
*غزل 286* دوش پنهان گفت، بامن، کاردانی تیزهوش کَز شما پنهـان نشاید داشت سِرِّ می فروش 1- دوش با من گفت، پنهان، کاردانی تیزهوش وز شما پنهـان نشاید کرد سِرِّ می فروش …
غزل 285
*غزل 285* 1- در عَهدِ پادشاهِ خَطابَخــشِ جُـرم پوش حافظ قَرابه کَش شد و مُفتی پیاله نوش 2- صـوفی ز کُنجِ صومعه با پایِ خُم نشست تا دید مُحتَسِب که، سَبو می‌کشد …
غزل 284
*غزل 284* 1- هاتِفی از گوشة مَیخانه دوش گفت: بِبَخشند گُنه، مَی بنوش عَفوِ الهی بکند کارِ خویش مژدة رحمت برساند سروش 2- لُطفِ الهی بکند کارِ خویش مژدة رحمت برساند …
غزل 283
*غزل 283* 1- سَحَر زِ هاتِفِ غِیبَم رسید مژده به گوش که دورِ شاهِ شُجاع است مَی، دلیر بنوش 2- شد آن که اهـلِ نَظَـر بر کِناره می‌رفتند هِزار گونه سخن در …
غزل 282
*غزل 282* بِبُرد از من قرار و طاقَت و هوش بُتی سنگین دلی سیمین بناگوش بِبُرد از من قرار و طاقَت و هوش بُتِ شیرین لَبی سیمین بناگوش 1- بِبُرد از من …
غزل 281
*غزل 281* یا رب آن نوگُلِ خندان که سِپُردی به مَنَش می‌سپارم به تو از چشـمِ حسـود چمنش 1-یا رب این نوگُلِ خندان که سِپُردی به مَنَش می‌سپارم به تو از چشـمِ حسـود چمنش …
غزل 280
*غزل 280* 1-چو بَرشِکَست صَبا زُلـــفِ عَنبَــرافشانش به هَر شکسته که پیوست، تازه شد جانش 2-کُجاست هَمنَفَسی تا به شَرح عَرضه دَهَم که دل چه می‌کَشـَـد از روزگارِ هجرانش؟ *بَریدِ بادِ صَبا …
غزل 279
*غزل 279* 1- خوشا شیراز و وَضعِ بی‌مِثالَش خداونـدا، نِگَـه دار از زَوالش 2- زِ رُکـن آباد ما صد لَوحَشَ الله که عُمرِ خِضر می‌بخشد زلالش 3-میانِ جَعفـَرآباد و مُصَلّی عَبیرآمیز می‌آید شِمالش به …
