غزل 494
*غزل 494* 1- ای دل گر از آن چاهِ زَنَخدان به دَرآیی هر جا که رَوی زود پَشیمان به درآیی هُش دار، که گر وَسوَسة نَفس کنی گوش آدم صِفَت از روضة …
غزل 493
*غزل 493* 1- ای پادشَهِ خوبان، داد از غَمِ تَنهایی دل بی تو به جان آمد، وَقتَست که بازآیی 2- دایِم گُلِ این بُستان شاداب نمی ماند دَریاب ضَعیفان را در وقتِ …
غزل 492
*غزل 492* سَلامی چو بویِ خوشِ آشنایی بَرآن مَرُدمِ دیدة روشنایی سَلامی چو بویِ خوشِ آشنایی بَرآن مَرُدمِ دیده را روشنایی 1- سَلامی چو بویِ خوشِ آشنایی بِدان مَرُدمِ دیدة روشنایی …
غزل 491
*غزل 491* 1- به چَشم کَرده ام اَبرویِ ماه سیمایی خیالِ سَبز خَطی نَقش بَسته ام جایی به چَشم کَرده ام اَبرویِ ماه سیمایی خیالِ سَرو قَدی نَقش بَسته ام جایی زَهی …
غزل 490
*غزل 490* 1- در همه دِیرِ مُغان نیست چو من شِیدایی خِرقه جایی گِرُوِ باده و دَفتَر جایی 2- دل که آیینة شاهیست، غُباری دارد از خدا می طَلَبَم صُحبَتِ روشن رایی …
غزل 489
*غزل 489* 1-ای در رُخِ تو پِیدا اَنوارِ پادشاهی در فِکرَتِ تو پَنهان صَد حِکمَتِ الهی کِلکِ تو بارَکَ الله بر مُلک و دین گُشاده صَد چَشمه آبِ حِیوان از قَطره ای …
غزل 488
*غزل 488 * 1- سَحَرَم هاتِفِ مَیخانه به دولَتخواهی گفت: باز آی، که دیرینة این دَرگاهی 2- هَمچو جَم جُرعة ماکَش که زِ سِرِّ دو جهان پرتوِ جامِ جهان بین دهدت آگاهی …
غزل 487
* غزل 487* 1- ای بیخَبَر بِکوش که صاحِب خَبَر شوی تا راهرو نباشی کِی راهبَر شوی در مَکتَبِ حَقایق و پیشِ ادیبِ عشق هان ای پسر، بِکوش ،که روزی پدر شوی …
غزل 486
* غزل 486 * 1- بلبل زِشاخِ سَرو به گُلبانگِ پَهلوی میخواند دوش درسِ مَقاماتِ مَعنوی 2- یعنی بیا که آتشِ موسی نُمود گُل تا از دِرَخت نُکتة توحید بشنوی 3- مُرغانِ …
