شماره 272
شماره 272 1- سوخته: کنايه از عاشق و دردکشيده که در اينجا مراد يا خود حافظ است و يا دل تنگ در مصراع اوّل. اي يار، برگرد و هم دم جان اين دل تنگ …
شماره 270
شماره 270 1- درد: – فرهنگ. عشق: بزرگ ترين و محوري ترين سخن عارفان است و آن عبارت است از شوق و دوست داشتن شديد – فرهنگ. هجر: دوري – فراق در 2 / …
شماره 269
شماره 269 1- نسيم: باد ملايم، باد صبا و نسيم سحر. روضه: باغ و گلزار. اي دل، اگر بخت نيک خواه، رفيق راه تو و بوي خوش باغ شيراز، قاصد و راهنماي راهت شود، …
شماره 268
شماره 268 1- گل عذار: گل چهره و زيباروي. گلستان جهان: اضافه ي تشبيهي جهان به گلستان مانند شده است. چمن: سبزه و گياه، مجازاً باغ. سرو: درختي است هميشه سبز که در ادبيات …
شماره 267
شماره 267 1- صبا: نسيم صبحگاهي. ارس: نام رود بزرگي است که در شمال ايران و در مرز آذربايجان و ايران و ارمنستان مي گذرد و به درياي خزر مي ريزد. وادي: دشت و …
شماره 266
شماره 266 1- رميده: حيران و سرگشته، آواره و گريزان. لولي وش: لولي مانند و لولي صفت – 3 / 3. قتّال وضع: شبيه قاتلان، عاشق کش. رنگ اميز: نيرنگ باز و حيله گر. …
شماره 265
شماره 265 1- کام: مراد و آرزو و در معني دهان که در اينجا مراد نيست، با لب ايهام تناسب است. لعل: سنگ قيمتي سرخ رنگ. جام لعل: استعاره از لب معشوق. درد: گل …
شماره 264
شماره 264 1- کاسه ي زر: جام زرّين شراب، بايد دانست که خوردن و نوشيدن در ظرف طلا حرام است؛ پس نوشيدن شراب در جام زرّين گناهي دو برابر است و خواجه با رندي …
شماره 263
شماره 263 1- کشتي: صراحي يا تنگ شرابي که به شکل کشتي ساخته باشند. شط: رودخانه ي بزرگ که به دريا مي ريزد. شط شراب: اضافه ي تشبيهي، شراب به شرط تشبيه شده است. …
