شماره 298
شماره 298 1- غش: کدورت، دُرد شراب. شفيق: مهربان و دل سوز. مدام: پيوسته و دايم و در معني شراب که در اينجا مراد نيست، با مي ايهام تناسب است. زهي: شبه جمله است، …
شماره 297
شماره 297 1- خامه: ني و قلم. زبان خامه: استعاره ي مکنيّه که مراد نوک قلم است که پس از تراشيده شدن به شکل زبان است. سر چيزي يا کاري داشتن: کنايه از قصد …
شماره 296
شماره 296 1- طالع: – 3 / 54. دامن کسي را به کف آوردن: کنايه از رسيدن و متوسّل شدن به کسي. زهي: شبه جمله است که براي تحسين و تعجّب به کار مي …
شماره 295
شماره 295 1- بو: ايهام دارد: 1- اميد و آرزو 2- نسيم و رايحه. شدن: رفتن. بلبل: – 1 / 77. بي دل: عاشق و دل باخته. دماغ: مغز، خاطر و انديشه. سحرگاه با …
شماره 294
شماره 294 1- وفا: – 2 / 90. عشق: بزرگ ترين و محوري ترين سخن عارفان است و آن عبارت است از شوق و دوست داشتن شديد – فرهنگ. خوبان: جمعِ خوب، زيبارويان. سربازان: …
شماره 293
شماره 293 1- ابداع: آفرينش. کاخ ابداع: اضافه ي تشبيهي، ابداع و آفرينش به کاخ رفيع و بلند مانند شده است که در اينجا مراد آسمان است. خاور: مشرق. شمع خاور: استعاره از خورشيد. …
شماره 292
شماره 292 1- شاه شجاع: – مقدّمه و بيت 2 غزل 167. به شکوه و عظمت و جاه و مقام شاه شجاع سوگند مي خورم که به خاطر مال و مقام دنيا با کسي …
شماره 291
شماره 291 1- بخت: اقبال و سعادت. ورطه: بيابان و غرقاب، هلاکت و جاي هلاکت. رخت: بار و بنه و اسباب خانه، جامه. رخت بيرون کشيدن: کنايه از کوچ کردن، عزيمت کردن. ما در …
شماره 290
شماره 290 1- درويش: فقير و بي نوا. شکاري: شکارشده، استعاره از دل. دلم گريزان شد و من بيچاره نمي دانم که بر سر آن دل شکارشده ي حيران و شيدا چه آمده است؟ …
