شماره 397
شماره 397 1- شبستان: خواب گاه و اقامت گاه شبانه، خانه. اشاره است به خانه ي تيره و تاريک شاعر. مجلس روحانيان: مجلس اهل معني و حقيقت. اي معشوق، از در وارد شو و …
شماره 396
شماره 396 1- قدح: جام و پياله ي شراب. دور فلک: گردش روزگار. درنگ: توقّف و سکون که با شتاب تضادّ است. اي ساقي، هنگام صبح است، جام شراب را پر کن تا بنوشيم …
شماره 395
شماره 395 1- گلبرگ: رگ گل، استعاره از صورت زيبا و لطيف. سنبل: – 5 / 81. مشکين: سياه و خوش بو مانند مشک – 2 / 1. خراب کردن: کنايه از غمگين و …
شماره 394
شماره 394 1- ماه منظر: ماه چهره و ماه ديدار. حسن: جمال و زيبايي. نوبهار: – 6 / 235. خال: – فرهنگ. خط: موهاي تازه رسته اي که گرد رخسار خوب رويان برآمده باشد …
شماره 393
شماره 393 1- شهره: مشهور و معروف. عشق: بزرگ ترين و محوري ترين سخن عارفان است و آن عبارت است از شوق و دوست داشتن شديد – فرهنگ. بد ديدن: نگاه ناپاک داشتن و …
شماره 392
شماره 392 1- دولت: سعادت و اقبال. ديدار: چهره. بين گدايي و خسروي تضادّ است. آيا مي داني که سعادت و اقبال در چيست؟ در اين است که چهره ي زيباي يار را ببيني …
شماره 391
شماره 391 1- چه چيزي بهتر و خوش تر از فکر کردن به جام شراب است؟ بايد ببينم که چه عاقبت چه پيش خواهد آمد! 2- تاکي غم دل مي خوري که عمر بگذشت …
شماره 390
شماره 390 1- افسر: تاج. سلطان گل: اضافه ي تشبيهي، گل به سلطان مانند شده است. طرف: جانب، سوي. چمن: سبزه و گياه، مجازاً باغ. مقدم: بازآمدن، وقت بازآمدن، جاي قدم نهادن. سرو: درختي …
شماره 389
شماره 389 1- بو: ايهام دارد: 1- اميد و آرزو 2- رايحه و بوي خوش. گريبان: يقه. جامه در تن از گريبان تا به دامن چاک کردن: کنايه از به هيجان آمدن و از …
