غزل 89
*غزل 89* 1- یا رب سَببی ساز که، یارم به سلامت بـازآیـَد و بِـرهانـَدَم از بـنـدِ ملامت 2- خـاکِ رهِ آن یـارِ سَـفَرکـرده، بـیـاریـد تا چَشمِ جهان بین کُنَمَش جایِ اِقامت 3- …
غزل 88
*غزل 88* 1- شنیده‌ام سخنی خوش، که پیرِ کَنعان گفت فـِراقِ یار نه آن مـی‌کُنَد کـه بـِتـوان گفت 2- حَدیثِ هولِ قیامت که گفت واعِظِ شهر کنایتـیسـت که از روزگارِ هِجران گفت …
غزل 87
*غزل 87* 1- حُسنَت به اِتِّفاقِ مَلاحَت جهان گرفت آری، بـه اتـّفاق جَهـان می‌توان گرفت 2- اِفشایِ رازِ خَلوتیان خواست کَرد شمع شُکرِ خدا که سِرِّ دلش در زبان گرفت اِفشایِ رازِ …
غزل 86
*غزل 86* 1- ساقی بیا که یار زِ رُخ پَرده برگرفت کارِ چِـراغِ خَـلـوتیـان باز در گرفت 2- آن شمعِ سَر گرفته دگر چِهره بر فُروخت وین پیرِ سالخـورده جَوانـی ز سَـر …
غزل 85
*غزل 85* 1- شربتی از لبِ لَعلَش نَچِشیدیم و بِرَفت رویِ مَه پیکرِ او سیر ندیدیم و برفت 2- گوئی از صُحبَتِ ما نیک به تنگ آمده بود بار بَر بَست و به گَردَش …
غزل 84
*غزل 84* 1- ساقـی بـیار بـاده کـه مـاهِ صِیام رفت دَردِه قَدَح که موسِمِ ناموس و نام رفت 2- وَقـتِ عـزیـز رفـت، بـیا تـا قَضـا کنـیم عُمری که بی حُضورِ صُراحیّ و …
غزل 83
*غزل 83* 1- گر زِ دستِ زلفِ مُشکینت خَطائی رفت رفت ور ز هِندویِ شما برما جَفائی رفت رفت برقِ عشق ار خَرمَنِ پَشمینه پوشی سوخت سوخت جورِ شاهی کامران گر بر گدائی رفت …
غزل 82
*غزل 82* 1- آن تُرکِ پریچِهره که دوش از بَرِ ما رفت آیا چه خَطا دید که از راهِ خَطا رفت؟ آن یارِ پریچِهره که دوش از بَرِ ما رفت آیا چه خَطا دید …
غزل 81
*غزل 81* 1- صُبحدَم مرغِ چمـن با گلِ نوخاسته گفت ناز کَم کُن که در این باغ بـسی چون تـو شکفت 2- گل بِخَـندیـد که از راسـت نـرنجـیم ،ولی هیچ عاشق سُخَنِ سَخت …
