غزل 296
*غزل 296* طالِـع اگر مَدَد دهد دامَنَش آورم به کَف گر بِکَشَد زَهی طَرَب ور بِکُشَد زَهی شَرَف 1- طالِـع اگر مَدَد دهد دامَنَش آورم به کَف گر بِکَشَم زَهی طَرَب ور …
غزل 295
*غزل 295 * 1- سَحَر به بویِ گلستان دَمی شدم در باغ کــه تا چو بلبل بی‌دل کنم عِلاجِ دِماغ 2- به جلوة گُلِ ســوری نــگاه می‌کــردم که بود در شبِ تیره …
غزل 294
*غزل 294* در وَفایِ عشـقِ تـو مشهور جانانم چو شمع شب نشینِ کویِ سربازان ورندانم چو شمع در وَفایِ عشـقِ تـو مشهور دورانم چو شمع شب نشینِ کویِ سربازان ورندانم چو شمع …
غزل 293
*غزل 293* 1- بامــدادان که ز خَلوتگَــهِ کاخِ اِبـداع شَمعِ خاوَر فِکَنَد بر همه اطراف شُعاع 2- برکَشَد آینه از جِیبِ افق چرخ ودر آن بِنُمایَد،رُخِ گیتــی به هـِـزاران انــواع 3- در …
غزل 292
*غزل 292* قَسَم به حِشمَتِ جاه و جلالِ شاه شجاع کــه نیست با کَسَم از بَهرِ مال وجاه نِزاع 1- قَسَم به حِشمَت و جاه و جلالِ شاه شجاع کــه نیست با …
غزل 291
*غزل 291* 1- ما آزمــوده‌ایم دَر این شَهـــربَختِ خویش بیرون کَشید باید از این وَرطه رَختِ خویش از بَس که دســت می‌گَــزَم و آه می‌کـشم آتش زدم چو گل به دِلِ لَخت …
غزل 290
*غزل 290 * 1- دلــم رمیــده شـد و غافِلَم مَنِ درویش که آن شِکاریِ سَرگَشته را چه آمد پیش 2- چــو بیــد بَر سـَـرِ ایمانِ خـویش می‌لَرزَم که دِل به دستِ کَمان ابروئیست …
غزل 289
*غزل 289* 1-مَجمَعِ خوبی و لُطف است ،عِذارِ چومَهَش لیکَنَـش مِهــر و وَفـا نیست،خدایا بِدَهَش 2-دلبرم شاهِد و طِفل است و به بازی روزی بِکُشــد زارم و در شَــرع نباشــدگُنَهَـش من همان …
غزل 288
*غزل 288* 1- کنارِ آب و پایِ بید و طَبعِ شعر و یاریِ خوش مُعاشر دلبری شیرین و ساقی گُلعِذاری خوش اَلا، ای دولتِ طالـِـع که قـَـدرِ وَقت می‌دانی گوارا بادَت این عِشرَت …
