غزل 187
غزل 187 دوستان دختر رز توبه زمستورى كردشد بر محتسب و كار بدستورى كرد آمد از پرده بمجلس عرقش پاك كنيد تا نگويند حريفان كه چرا دورى كرد مژدگانى بده اى دل كه دگر …
غزل 186
غزل 186 دمى با غم بسربردن جهان يكسر نمى‌ارزدبمى بفروش دلق ما كز اين بهتر نمى‌ارزد بكوى ميفروشانش بجامى بر نميگيرند زهى سجاده تقوى كه يك ساغر نمى‌ارزد شكوه تاج سلطانى كه بيم جان …
غزل 185
غزل 185 ديدم بخواب خوش كه بدستم پياله بودتعبير رفت و كار بدولت حواله بود چل سال رنج و غصّه كشيديم و عاقبت تدبير ما بدست شراب دو ساله بود آن نافه مراد كه …
غزل 184
غزل 184 دلم جز مهر مه رويان طريقى بر نميگيردزهر در ميدهم پندش وليكن در نميگيرد خدا را اى نصيحت گو حديث از مطرب ومى گو كه نقشى در خيال ما از اين خوشتر …
غـزل 183
غزل 183 در آن هوا كه جز برق اندر طلب نباشدگر خرمنى بسوزد چندان عجب نباشد مرغى كه با غم دل شد الفتيش حاصل بر شاخسار عمرش برگ طرب نباشد در كارخانه عشق از …
غـزل 182
غـزل 182 دوش آگهى ز يار سفر كرده داد بادمن نيز دل به باد دهم هر چه باد باد در چين طرّه تو دل بى‌حفاظ من هرگز نگفت مسكن مألوف ياد باد دلخوش شدم …
غزل 181
غزل 181 دوش مى‌آمد و رخساره برافروخته بودتا كجا باز دل غمزده‌اى سوخته بود رسم عاشق كشى و شيوه شهر آشوبى جامه‌اى بود كه بر قامت او دوخته بود كفر زلفش ره دين ميزد …
غزل 180
غزل 180 در ازل پرتوِ حُسنت ز تجلّى دم زدعشق پيدا شد و آتش به همه عالَم زد جلوه‌اى كرد رُخش، ديد مَلَک عشق نداشت عينِ آتش شد از اين غيرت و بر آدم …
غزل 179
غزل 179 دوش در حلقه ما قصّه گيسوى تو بودتا دلِ شب سخن از سلسله موى تو بود دل كه از ناوكِ مژگانِ تو در خون مى‌گشت باز مشتاقِ كمانخانه ابروى تو بود هم …
