غزل 300
غزل 300 صبا ز منزل جانان گذر دريغ مداروز او به عاشق مسكين خبر دريغ مدار به شكر آنكه شكفتى به كام دل اى گل نسيم وصل ز مرغ سحر دريغ مدار مراد ما …
غزل 299
غزل 299 شب قدر است و طى شد نامه هجرسَلامٌ فيهِ حَتْى مَطْلَعِ الَفَجْر دلا در عاشقى ثابت قدم باش كه در اين ره نباشد كار بى‌اجر من از رندى نخواهم كرد توبه وَلَوْ …
غزل 298
غزل 298 ساقيا مايه شباب بياريك دو ساغر شراب ناب بيار داروى درد عشق يعنى مى كوست درمان شيخ و شاب بيار آفتاب است و ماه و باده و جام در ميان مه آفتاب …
غزل 297
غزل 297 روى بنما و وجود خودم از ياد ببرخرمن سوختگان را همه گو باد ببر ما كه داديم دل و ديده به طوفان بلا گو بيا سيل غم و خانه ز بنياد ببر …
غزل 296
غزل 296 روى بنما و مرا گو كه دل از جان برگيرپيش شمع آتش پروانه به جان گو درگير در لب تشنه من بين و مدار آب دريغ بر سر كشته‌خويش آى و زخاكش …
غزل 295
غزل 295 ديگر ز شاخ سروِ سَهى، بلبل صبورگلبانگ زد كه چشم بد از روى گل بدور اى گل به شكر آنكه شكفتى به كام دل با بلبلان بيدل شيدا مكن غرور زاهد اگر …
غزل 294
غزل 294 دلا چندم بريزى خون ز ديده شرم دار آخرتو نيز اى ديده خوابى كن مراد دل بر آر آخر منم يا رب كه جانان را ز عارض بوسه مى‌چينم دعاى صبحدم ديدى …
غزل 293
غزل 293 اى صبا نكهتى از كوى فلانى به من آرزار و بيمار غمم راحت جانى به من آر قلب بى‌حاصل ما را بزن اكسير مراد يعنى از خاك در دوست نشانى به من …
غزل 292
غزل 292 اى صبا نكهتى از خاك در يار بيارببر اندوه دل و مژده دلدار بيار نكته روح فزا از دهن يار بگوى نامه خوش خبر از عالم اسرار بيار تا معطّر كنم از …
