غزل 6
غزل 6 اگر آن تُرك شيرازى، به دست آرد دل ما را به خال هندويش بَخْشَم سمرقند و بخارا را بده‌ساقى مِىِباقى،كه در جنّت‌نخواهى‌يافت كنار آب رُكناباد و گلگشتِ مصلّى را فغان‌كاين لوليانِشوخِ شيرينْ …
غزل 5
غزل 5 صلاح كار كجا و من خراب كجا؟ ببين تفاوت راه، از كجاست تا به كجا چه نسبت است به رندى، صلاح و تقوى را سماع وعظ كجا، نغمه رُباب كجا؟ دلم ز …
غزل 4
غزل 4 ساقى! به نور باده، برافروز جامِ ما مطرب! بگو، كه كارِ جهان شد به كام ما ما در پياله، عكسِ رُخ يار ديده‌ايم اى بى‌خبر زلذّتِ شُربِ مُدام ما چندان بُوَد كرشمه …
غزل 3
غزل 3 دل مى‌رود ز دستم، صاحبدلان! خدا را دردا كه راز پنهان، خواهد شد آشكارا دَهْ روزه مِهْر گردون، افسانه است و افسون نيكى به جاى ياران، فرصت شمار يارا! كِشتى نشستگانيم، اى …
غزل 2
غزل 2 اى فروغِ حُسن ماه از روى رخشان شما! آبروىِ خوبى از چاهِ زنخدان شما! عزم ديدار تو دارد، جانِ بر لب آمده باز گردد، يا برآيد؟ چيست فرمان شما؟ كى دهد دست …
غزل 1
غزل 1 ألا يا أيُّهَا السّاقى! أدِرْ كَأْسآ وَناوِلْها كه عشق آسان نمود اوّل، ولى افتاد مشكلها به‌بوى نافه‌اى كآخر، صبا زآن طرّه بگشايد زتاب جعد مشكينش، چه خون افتاد در دلها به مى …
