غزل 432

* غزل 432 * 1-مَخمورِ جامِ عشقم، ساقی، بِده شَرابی      پُرکُن قَدَح ،که بی مَی، مَجلِس ندارد آبی 2-وَصفِ رُخِ چو ماهَش، در پَرده راست ناید              مُطرِب بِزَن نَوایی، ساقی بده شرابی …

غزل 432 ادامه مطلب »

غزل 431

* غزل 431 * 1-لَبَش، می بوسَم و درمی کَشَم مَی                              به آبِ زندگانی، بُرده ام پِی 2-نه رازش می توانم گفت، با کَس                      نه کَس را می توانم دید، با وی …

غزل 431 ادامه مطلب »

غزل 430

*غزل 430* 1-به صوتِ بلبل و قُمری، اگر نَنوشی مَی            عِلاج ،کـــی کُنَمـَــت؟ آخِرالدَّواءِ اَلکَیّ 2-ذخیره‌ای بِنِه از رنگ و بویِ فصلِ بهار                 که می‌رَسند زِ پِی، رَهزَنانِ بهمن و دی 3-چو …

غزل 430 ادامه مطلب »

غزل 429

*غزل 429* 1- ساقـی بیا، که شُد قَدَحِ لاله پُر زِ مَی                 طامات، تا به چَند و خُــرافات، تا به کِی؟ بُگذارکِبر و ناز، که بسیار دیده چرخ                 چینِ قَبایِ قیصـــر و، …

غزل 429 ادامه مطلب »

غزل 428

 *غزل 428* سَحَرگــاهان، چو مَخمورِ شبانه                               گرفتـم باده با، چَنـگ و چَغانه 1-  سَحَرگــاهان، که مَخمورِ شبانه                               گرفتـم باده با، چَنـگ و چَغانه 2-  نَهادَم عَقــل را، رَه توشه از مَی            …

غزل 428 ادامه مطلب »

غزل 427

 *غزل 427* چراغِ رویِ تو را، شَمـع گَشت پروانه                     مرا ز خالِ تو با حالِ خویش، پَروا، نِه 1-چراغِ رویِ تو را، شَمـع گَشت پروانه                     مرا ز حالِ تو با حالِ خویش، …

غزل 427 ادامه مطلب »

غزل 426

*غزل 426* از خونِ دل نوشتم، نزدیکِ یار نامه                 اِنّی رَأیتُ دَهـــراً مِن هَجـرِکَ القِیامه 1-از خونِ دل نوشتم، نزدیکِ دوست نامه                 اِنّی رَأیتُ دَهـــراً مِن هَجـرِک ِالقِیامه دارم من از فِراقَت، …

غزل 426 ادامه مطلب »

غزل 425

*غزل 425* 1- دامَن، کَشان هَمی‌شُد، در شَربِ زَرکَشیده            صَد ماه رو زِ رَشکَش، جِیـبِ قَصَب دریده 2-از تابِ آتشِ مَی، بر گـِــردِ عارضش خَوی           چون قطره‌هایِ شَبنم بر برگِ گُل، چَکیده …

غزل 425 ادامه مطلب »

غزل 424

*غزل 424* از من جُدا مَشو ،که مرا نورِ دیده‌ای                     مَحبوبِ جان و، مونـــسِ قلبِ رمیده‌ای 1-از من جُدا مَشو ،که تواَم نورِ دیده‌ای                     آرام جان و، مونـــسِ قلبِ رمیده‌ای 2-از دامــنِ …

غزل 424 ادامه مطلب »

اسکرول به بالا