غزل 9
غزل شماره 9 1- رونَقِ عَهدِ شَباب است دگر بُستان را می‌رَسَد مُژدة گُل، بُلبُلِ خوش اَلحان را 2- اِی صَبا، گَـر به جَوانانِ چَـمَن بازرَسـی خِدمَتِ ما بِرَسان سَرو و گُل …
غزل 8
غزل شماره 8 1- ساقیا، بَرخیز و دَر دِه جام را خاک بَر سَر کُن غمِ ایّام را 2-ساغَرِ مَی بر کَفَم نه ،تا زِ برَ بَرکَشَم این دَلقِ اَزرَق فام را …
غزل 7
غزل شماره 7 1- صوفی بیا که آینه صافیست جام را تـا بِـنـگَری صفـایِ مَیِ لَعل فام را رازِ درون پرده ز رِندانِ مَست پرس کاین حال نیست صوفیِ عالی مقام را …
غزل 6
غزل شماره 6 1- به مُلازمانِ سُلطان که رَساند این دُعا را ؟ که، به شُکرِ پادشاهی زِ نَظَر مران گدا را 2- ز رَقیبِ دیوسیرت به خدایِ خود پناهم مگر آن …
غزل 5
غزل شماره 5 1- دِل می‌رود ز دَستم صاحِب دِلان خدا را دَردا که رازِ پنهـان خواهد شد آشکــارا 2- کَشتی شکستگانیم ای بادِ شُرطه برخیز باشد که بازبینـَــم دیـــــدارِ آشنا را …
غزل 4
غزل شماره 4 1- صَبـا به لُـطف بگو آن غَزالِ رَعنـا را که سَر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را 2- شَکَرفُروش که عُمرش دراز باد، چرا تَفَقُّّـدی نـکنـد طوطی …
غزل 3
غزل شماره 3 1- اگر آن تُرکِ شیرازی به دَست آرَد دلِ ما را به خالِ هِندویَش بَخشَم سَمَرقَند و بُخارا را 2- بِدِه ساقی مَیِ باقی که در جَنَّت نخواهی یافت …
غزل 2
غزل شماره 2 1- صَلاحِ کار کُجـا و مَنِ خـَـراب کُجــا؟ بِبین تَفاوُتِ رَه کَز کُجاست تـا به کُجا؟ 2- دِلَم ز صَومِعهِ بِگرِفت و خِرقة سالوس کُجاست دِیرِ مُغان و شَرابِ …
غزل 1
غزل شماره 1 1- اَلا یا اَیُّهـَــا السّاقـی اَدِر کَاساً و ناوِلها که عشق آسان نُمود اَوّل ولی افتاد مُشکِل‌ها به بوی نافه‌ای کاخِر صَبا زان طُرِّه بگشاید ز تابِ زلف ِمُشکینَش چـه خون …
