غزل 171
غزل شمارة 171 دوش از جَنابِ آصِف پیکِ بِشارت آمد کَز حضرتِ سلیمان عِشرَت حَوالَت آمد 1-دوش از جَنابِ آصِف پیکِ بِشارت آمد کَز حضرتِ سلیمان عِشرَت اِشارت آمد خاکِ وجودِ ما …
غزل 170
*غزل 170* حافِظِ خلوت نشین دوش به میخانه شد از سَـرِ پیـمان گذشت با سرِپیمانه شد حافظِ خلوت نشین دوش به میخانه شد از سَـرِ پیـمان گذشت بر سرِپیمانه شد 1- زاهِدِ خلوت نشین …
غزل 169
*غزل 169* 1- یـاری اَندَر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد؟ دوستی کِی آخِر آمد، دوستداران را چه شد؟ آبِ حِیوان تیره گون شد، خِضِر فَرُّخ پِی کجاست؟ گُل نَگَشت از رَنگِ خود، بادِ …
غزل 168
غزل 168 1- گُداخت جان که شَوَد کارِ دِل تمام و نشد بـِسـوخـتیــم در ایـن آرِزویِ خام و نشد 2- بـه لابـِه گفـت: شبـی میـرِ مجلسِ تو شوم شدم به رَغبتِ خویشَش کَمین غُلام …
غزل 167
*غزل 167* 1- سِتاره‌ای بِدَرَخشید و ماهِ مَجلِس شد دِلِ رمـیـدة ما را رَفیـق و مونِس شد 2- نِگارِ من که به مَکتَب نَرَفت و خَط ننوشت به غـَمــزه مَسئله آمـوزِ صَـد مُدرس شد …
غزل 166
*غزل 166* 1-روزِ هِجــران و شـبِ فـُرقَــتِ یار آخِرشد زدم این فال و گذشت اَختَر وکار آخِر شد 2- آن همه ناز و تَنَعُّم که خَزان می‌فرمود عـاقـِبـَـت در قـَدَمِ بـادِ بهار آخِرشد 3- …
غزل 165
*غزل 165 * 1- مَـرا مِهـرِ سیَه چَشمان زِ سَر بیرون نخواهد شد قَضایِ آسمان است این و، دیگرگون نخواهد شد 2- رَقـیب آزارها فـَرمود و جایِ آشتی نگذاشت مگر آهِ سَحَرخیزان سویِ …
غزل 164
*غزل 164 * 1- نَفَسِ بادِ صَبا مُشک فَشان خواهد شد عالـمِ پـیــر، دِگَر باره جوان خواهدشد 2- اَرغـوان جامِ عَقـیقی به سَمن خواهد داد چَشمِ نرگِس به شَقایق، نِگران خواهد شد 3- این …
غزل 163
غزل 163 1- گُل بی رُخِ یار خوش نباشد بـی بـاده بَهار خوش نباشد 2- طَرفِ چَمَن و طَوافِ بُستان بی لاله عِذار خوش نباشد 3- رَقصـیدنِ سـَرو و حالتِ گُل …
