غزل 279
*غزل 279* 1- خوشا شیراز و وَضعِ بی‌مِثالَش خداونـدا، نِگَـه دار از زَوالش 2- زِ رُکـن آباد ما صد لَوحَشَ الله که عُمرِ خِضر می‌بخشد زلالش 3-میانِ جَعفـَرآباد و مُصَلّی عَبیرآمیز می‌آید شِمالش به …
غزل 278
*غزل 278* شَرابِ تَلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش مگر یک دم بیاسایـم، ز دُنیا و شَر و شورش 1- شَرابِ تَلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش که تا یک دم بیاسایـم، …
غزل 277
*غزل 277* 1- فکرِ بلبل همـه آن است که گُل شد یارش گُل در اندیشه که چون عِشوه کند در کارش 2- دِلرُبایی همه آن نیست که عاشق بِکُشند خواجه آن است …
غزل 276
*غزل 276* 1- باغبان گَر پَنج روزی صُحبَتِ گُل بایَدَش بـر جَفایِ خارِ هِجران صـبرِ بلبل بایدش 2- ای دل انـدربنـدِ زلفش از پریشانی مَنال مُرغِ زیرک چون به دام افتد، تحمّل …
غزل 275
*غزل 275* صــوفی گُلـی بِچین و مُرَقَّع به خار بَخش وین زهدِ تَلخ را ،به میِ خوشگوار بخش 1-صــوفی گُلـی بِچین و مُرَقَّع به خار بَخش وین زهدِ خُشک را ،به میِ …
غزل 274
*غزل 274* 1- به دُورِ لاله قَدَح گیر و بی‌ریا می‌باش به بویِ گُل نَفَسی هَمدَمِ صَبا می‌باش 2- نَگویَمَت که همه ساله مَی پَرَستی کن سه ماه مَی خور و نه …
غزل 273
غزل 273 1- اگر رَفیقِ شَفیقی دُرُست پِیمان باش حَریفِ خانه و گَرمابه و گُلِستان باش اگر رَفیقِ شَفیقی دُرُست پِیمان باش حَریفِ حُجره و گَرمابه و گُلِستان باش 2- شِکَنجِ زُلفِ پریشان به …
غزل 272
*غزل 272* 1- بازآی و دِلِ تَنگِ مرا مونسِ جان باش وین سوخته را مَحـرَمِ اَسرارِ نهان باش زان باده که در مصطبۀ عشــق فروشـند ما را دو سه ساغر بده و …
غزل 271
*غزل 271* 1- دارم از زُلفِ سیاهَش گِلِه چَندان که مپرس که چُنان زو شده‌ام بی سَر و سامان که مپرس 2- کـس به امیدِ وَفا، ترکِ دل و دین مَکُناد که چُنانم …
