غزل 306
* غزل 306* اگر به کــویِ تـو باشد مَرا مَجالِ وُصول رَسَد به دولتِ وَصلَت نوایِ من به اُصول 1 – اگر به کــویِ تـو باشد مَرا مَجالِ وُصول رَسَد به دولتِ …
غزل 305
*غزل 305* به عَهدِ گُل شدم از توبة شَراب خَجِل که کـس مباد ز کِـردارِ ناصَواب خَجِل 1 – به وقتِ گُل شدم از توبة شَراب خَجِل که کـس مباد ز کِـردارِ …
غزل 304
*غزل 304* دارایِ جهان، نُصرَتِ دین، خُسرَوِ کامل یَحیای مُظَفـَّـر مَلِـکِ عالِمِ عادِل 1 – دارایِ جهان، نُصرَتِ دین، خُسرَوِ کامل یَحیَی بــنِ مُظَفـَّـر مَلِـکِ عالِمِ عادِل 2 – ای دَرگـَـهِ اسلام …
غزل 303
*غزل 303* شَمَمـتُ رَوحَ وِدادٍ و شِمـتُ برقَ وِصال بیا که بوی تو را میرَم ای نَسیمِ شِمال 1 – شَمَمـتُ رَوحَ وَدادٍ و شِمـتُ برقَ وِصال بیا که بوی تو را …
غزل 302
*غزل 302* خوش خَبَر باشی، ای نَسیمِ شِمال کِی به ما می‌رســد زَمــانِ وِصال 1- خوش خَبَر باشی، ای نَسیمِ شِمال که به ما می‌رســد زَمــانِ وِصال 2- قِصَّهُ العِشق لَا انفِصَامَ …
غزل 301
*غزل 301* ای دِلِ ریـشِ مرا بَر لَبِ تو حَقِ نَمَک حَق نگه دار، که من می‌رَوَم اَللهُ مَعَک 1- ای دِلِ ریـشِ مرا با لَبِ تو حَقِ نَمَک حَق نگه دار، …
غزل 300
*غزل 300* 1- هِـزار دُشمَنَم اَر می‌کنند قَصدِ هَلاک گَرَم تو دوستی از دُشمنان ندارم باک 2- مَـرا امیـدِ وِصالِ تـو زنـده می‌دارد و گر نه هر دَمَم از هَجرِ توست بیمِ …
غزل 299
*غزل 299* اگر شَراب خوری، جُرعه‌ای فَشان بر خاک در آن گُناه که نَفعی رَسَد به غِیر چه باک 1- اگر شَراب خوری، جُرعه‌ای فَشان بر خاک از آن گُناه که نَفعی …
غزل 298
*غزل 298* 1- مُقامِ اَمن و مَیِ بی‌غَش و رَفیقِ شَفیق گَرَت مُدام مُیَسَّـر شـود، زَهـی توفیق 2- جَهان و کارِ جَهان جُمله هیچ بر هیچ است هـِـزار بار من این نُکتــه …
