غزل 378

*غزل 378 * 1-ما نگوئیم بَد و مِیل به ناحَق نکنیم                   جامة کَس سیَه و دَلقِ خود اَزرَق نکنیم ما نگوئیم بَد و مِیل به ناحَق نکنیم                   خانة کَس سیَه و دَلقِ …

غزل 378 ادامه مطلب »

غزل 377

*غزل 377* ما برآریم شبی دست و دُعائی بِکُنیم                         غَمِ هجرانِ ترا چاره ز جائی بکنیم 1-ما، شبی دست برآریم و دُعائی بِکُنیم                         غَمِ هجرانِ ترا چاره ز جائی بکنیم 2-دلِ بیمار …

غزل 377 ادامه مطلب »

غزل 376

*غزل 376* دوستان، وَقتِ گُل آن به که به عِشرَت کوشیم                    سخنِ پیرِمُغان است و به جان بنیوشیم 1- دوستان، وَقتِ گُل آن به که به عِشرَت کوشیم                 سخنِ اهلِ دِلَست این …

غزل 376 ادامه مطلب »

غزل 375

*غزل 375* صوفی بیا که جامۀ سالوس برکشیم                وین نَقشِ زَرق را، خَطِ بُطلان به سَر کشیم 1- صوفی بیا که خِرقة سالوس برکشیم                وین نَقشِ زَرق را، خَطِ بُطلان به سَر …

غزل 375 ادامه مطلب »

غزل 374

*غزل 374* 1- بیا تا گُل برافشانیم و مَی در ساغَر اندازیم          فَلَک را سَقف بشکافیم و طَرحی نو دراندازیم اگر غَم لَشکَر انگیزَد که خونِ عاشقان ریزد               من و ساقی براو …

غزل 374 ادامه مطلب »

غزل 373

* غزل 373 * خیز تا خِرقة صوفی به خَرابات بَریم                         دلق و طامات به بازارِ خُرافات بریم خیز تا خِرقة صوفی به خَرابات بَریم                         دلقِ طامات به بازارِ خُرافات بریم 1- …

غزل 373 ادامه مطلب »

غزل 372

*غزل 372* بُگذار تا زِ شارِعِ میخانه بگذریم                       کزبَهرِجُرعه ای همه مُحتاجِ آن دَریم بُگذار تا به شارِعِ میخانه بگذریم                       کزبَهرِجُرعه ای همه مُحتاجِ این دَریم 1- بُگذار تا زِ شارِعِ میخانه …

غزل 372 ادامه مطلب »

غزل 371

* غزل 371 * ما حاصِلِ خود در سَرِ خُمخانه نهادیم                            مَحصولِ دُعا در رهِ جانانه نهادیم 1-ما درسِ سَحَر در رَهِ میخانه نهادیم                            مَحصولِ دُعا در رهِ جانانه نهادیم 2-در خَرمَنِ …

غزل 371 ادامه مطلب »

غزل 370

*غزل 370* 1- صَلاح از ما چه می‌جویی، که مَستان را صَلا گفتیم؟      به دورِ نرگِسِ مَستَـت، سلامَت را دُعا گفتیم دَرِ میخانـه‌ام بُگشا که هیچ از خانِقَـه نَگشود     گَرَت باوَر شَوَد …

غزل 370 ادامه مطلب »

اسکرول به بالا