• *غزل 471*

1-ز دِلبـَــرَم که رَسانـَـــد نوازشِ قَلَمی

           کجاست پِیکِ صَبا گر همی‌کند کَرَمی

2-قیاس کـردم و تَدبیــــرِ عقل در رَهِ عشق

       چو شَبنَمی است که بَر بَحر می‌کَشَد رقمی

3-بیا، که خِرقۀ من گر چه رَهنِ مَیکَده‌هاست

         ز مالِ وَقف نَبینــــــی به نامِ مَـن دِرَمی

 حدیثِ چون و چرا، دَردِ سَر دَهَد زاهد

            پیاله گیـــر و بیاسا ز عُمرِ خویش دَمی

4-حدیثِ چون و چرا، دَردِ سَر دَهَد ای دل

            پیاله گیـــر و بیاسا ز عُمرِ خویش دَمی

5-طَبیــــبِ راه نِشیــن، دَردِ عِشق نشناسد

         برو به دَست کن ای مُرده دل، مَسیح دَمی

دلم گرفت زِ ســالوس و طَبلِ زیرِ گِلیم

           به آن که بـَـر دَرِ مَیــخانه بَرکُنَم عَلَمی

6-دلم گرفت زِ ســالوس و طَبلِ زیرِ گِلیم

           به آن که بـَـر دَرِ مَیــخانه بَرکشَم عَلَمی

7-بیا که وَقت شِناسان دو کـون بِفروشَند

           به یک پیــاله مَیِ صاف و صُحبَتِ صَنَمی

8-دَوامِ عِیش و تَنَّعُم نه شیوۀ عشق است

            اگـــر مُعاشِرِ مایـی، بِنــوش نیشِ غَمی

 نمی‌کنم گِلِه‌ای، لیک اَبرِ رَحمَتِ دوست

                 به کِشتزار جِگـــرتشنـگان نداد نَمی

9-نمی‌کنم گِلِه‌ای، لیک اَبرِ رَحمَتِ دوست

            به کِشته زار جِگـــرتشنـگان نداد نَمی

 چرا به یک نِیِ قَندَش نمی‌خَرَند آن را

           که کـــرد صد شَکَّــرافشانی از نِیِ قَلَمی

10-چرا به یک نِیِ قَندَش نمی‌خَرَند آن کس

           که کـــرد صد شَکَّــرافشانی از نِیِ قَلَمی

سَزایِ قَدرِ تو شاها، به دستِ حافظ نیست

            جـُـز از نیازِ شبــــی و دُعایِ صُبحدَمی

سَزایِ قَدرِ تو شاها، به دستِ حافظ چیست

            جـُـز از نمازِ شبــــی و دُعایِ صُبحدَمی

سَزایِ قَدرِ تو شاها، به دستِ حافظ چیست

                      نیازِ نیم شبــــی و دُعایِ صُبحدَمی

11-سَزایِ قَدرِ تو شاها، به دستِ حافظ نیست

            جـُـز از دعایِ شبــــی و نیازِ صُبحدَمی

                         * * * * * *

وزن غزل: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (بحر مجتث مثمن مخبون محذوف)

1-ز دِلبـَــرَم که رَسانـَـــد نوازشِ قَلَمی

           کجاست پِیکِ صَبا گر همی‌کند کَرَمی

موضوع بیت: عنایت (طلب عنایت از معشوق)

مضمون بیت: آرزوي خبري از يار

معنی واژگان:دلبر: معشوق، دلدار/ نوازش قلمي: نامه اي مبني بر نوازش/ گر: تا شايد/ کرم کردن: بزرگواري کردن، بخشش کردن

قواعد:پيک صبا: (اضافه تشبيهي) يعني باد صبا به قاصد تشبيه شده است

آرایه ها: تناسب در رساندن و قلم و پيک و صبا

واج آرایی:تکرار حرف «ک»

معنی بیت: کیست که از یار نامه ای که مرا با زبان قلم نواخته باشد برساند؟ قاصد باد بهاری کجاست؟ اگر لطفی کند و پیامی آورد به جاست.

…………………………………….

2-قیاس کـردم و تَدبیــــرِ عقل در رَهِ عشق

       چو شَبنَمی است که بَر بَحر می‌کَشَد رقمی

موضوع بیت: عقل و عشق

مضمون بیت: دعواي عقل و عشق

معنی واژگان:قياس کردم: سنجيدم، مقايسه کردم/ و: فهميدم که/ تدبير: انديشه، چاره، فکر/ بحر: دريا/رقم: نوشته

آرایه ها: تضاد در عقل و عشق /تضاد در  شبنم و دريا

واج آرایی:تکرار حرف «ق»

معنی بیت: سنجیدم و دانستم که چاره گری عقل در کار عشق بی اثر است و بدان ماند که قطره ی شبنمی بر دریا نقشی زند که بی درنگ محو می شود.

…………………………….

3-بیا، که خِرقۀ من گر چه رَهنِ مَیکَده‌هاست

         ز مالِ وَقف نَبینــــــی به نامِ مَـن دِرَمی

 موضوع بیت:ریا و سالوس

مضمون بیت: اهل ميخانه و زاهدان رياکار

معنی واژگان:رهن: گرو/مال وقف: مالي که ثروتمندان براي خرج در راهي تعيين مي کنند و بايد در همان راه صرف شود و معمولاً حافظ زاهدان رياکار را متهم مي کند که از اين مال وقف استفاده مي کنند يعني مي خواهد بگويد اگرچه من اهل ميخانه هستم اما دزد و رياکار نيستم/ درم: مخفف درهم/ سکّه ي يک مثقالي نقره.

آرایه ها: تناسب در مال و درم

واج آرایی:تکرار حرف «ن»

معنی بیت: بیا تا ببینی اگرچه از تنگدستی دلق من در میخانه به گرو مانده است؛ یک درم از مال وقف به اسم من نیست.

………………………….

4-حدیثِ چون و چرا، دَردِ سَر دَهَد ای دل

            پیاله گیـــر و بیاسا ز عُمرِ خویش دَمی

موضوع بیت: مقام تسلیم – غنیمت شمردن فرصت

مضمون بیت: (جدال با علم و فلسفه) (خوشباشي)

معنی واژگان:حديث چون و چرا: بحث و جدال فلسفي و علمي/ اي دل: اي عزيز من/ پياله گير: جام شرابي به دست آور/ بياسا: آسوده باش و خوش باش/ دمي: لحظه اي

آرایه ها: تضاد در دردسر و آسودگي

واج آرایی:تکرار حرف «ر»

معنی بیت: دلا جستن چون و چرا درباره ی اوضاع و احوال روزگار سخنی ملال آور است، ساغر بگیر و یک نفس از زندگانی را به آسودگی و آرامش سپری کن.

……………………………

5-طَبیــــبِ راه نِشیــن، دَردِ عِشق نشناسد

         برو به دَست کن ای مُرده دل، مَسیح دَمی

 موضوع بیت:درد و درمان

مضمون بیت: درد عشق و طبيب آن

معنی واژگان:طبيب راه نشين: در کشورهاي اسلامي پزشکان معمولي بوده اند که در شارع و بازار مي نشسته اند و مردمي را که امراض ساده اي داشتند معالجه مي کرده اند/ بدست کن: پيدا کن، به دست آور/ مرده دل: آن که دلش خالي از عشق است/ مسيح دم: (پزشکي که) نفسش مانند نفس حضرت عيسي عليه السلام مرده را زنده مي کند.

قواعد: راه نشین: صفت مرکب فاعلی آن که در کنار راه نشیند، صفت طبیب/ درد عشق: (اضافه تشبيهي) يعني عشق به درد تشبيه شده است.

آرایه ها: تناسب در طبيب و درد و مسيح دم و مرده /نوعی تضاد در طبيب و مرده

واج آرایی:تکرار حرف «ر»

معنی بیت: حکیمان رهگذر از بیماری عشق علم و آگاهی ندارند، ای افسرده دل، برو و پزشک روحانی و عیسوی نفس بجوی که تو را حیات تازه بخشد.

…………………………

6-دلم گرفت زِ ســالوس و طَبلِ زیرِ گِلیم

           به آن که بـَـر دَرِ مَیــخانه بَرکشَم عَلَمی

 موضوع بیت:خانقاه و خرابات در برابر هم

مضمون بیت: دلتنگي از رياکاري

معنی واژگان:دلم گرفت: دلتنگ شدم/ سالوس: فریب و تملق و چرب زبانی، رياکاري/ طبل زير گليم: پنهان کاري ،پنهان داشتن امری است که آن ظاهر و هویدا بود و شهرت یافته باشد/ به: بهتر است/ برکشم علمي: درفشي (بر در ميخانه) برافرازم، نشانه اي از خود بگذارم که محل مرا همه بدانند.

آرایه ها: طبل و علم با هم تناسب دارند/

واج آرایی:تکرار حرف «ر»

معنی بیت: از ظاهر نمایی و فریبندگی و پنهان کاری ملول شدم، بهتر آنست که درفش میگساری را بر در میکده برافرازم و آشکارا می  بنوشم. مسعود سعد گوید:

گاه طبلی زنم به زیر گلیم

                                       گاه تیغی کشم به زیر سپر

……………………………

7-بیا که وَقت شِناسان دو کـون بِفروشَند

           به یک پیــاله مَیِ صاف و صُحبَتِ صَنَمی

 موضوع بیت:غنیمت شمردن فرصت-سود و زیان

مضمون بیت: وقت شناسان و جام شراب

معنی واژگان:وقت شناسان: کسانی که دم را غنيمت مي شمارند و از لحظات عمر خود در راه شادي و طرب استفاده مي کنند، ابن الوقتهاي عارف/ دوکون: هر دو جهان/ مي صاف: شراب خالص و زلال و بدون درد/ صحبت: همنشيني/ صنم: بت، زيباروي خوش اندام

آرایه ها: تناسب در وَقت شِناسان و پیــاله و مَیِ صاف و صُحبَتِ صَنَمی

واج آرایی: تکرار حرف «ص» در مصراع دوم.

معنی بیت: بیا و بنگر که آنان که قدر وقت را می شناسند و قیمت انفاس را می دانند دو جهان را به یک ساغر باده ی روشن معرفت و مصاحبت شاهدی دل آگاه معامله می کنند.

…………………………….

8-دَوامِ عِیش و تَنَّعُم نه شیوۀ عشق است

            اگـــر مُعاشِرِ مایـی، بِنــوش نیشِ غَمی

موضوع بیت:بسط و قبض

مضمون بیت: عشق و غم

معنی واژگان:دوام: پايداري، ادامه داشتن/ عيش: شادي و طرب/ تنعم: در ناز و نعمت به سر بردن/ شيوه: راه و روش/ معاشر: همدم، دوست، رفيق/بنوش: با لذت آن را تجربه کن/ نيش: نيشتر

قواعد:نيش غم (اضافه تشبيهي) يعني غم به نيش تشبيه شده است.

آرایه ها:نوعی جناس در نوش و نيش /تضاد در  عيش و غم

واج آرایی:تکرار حرف «ش»

معنی بیت: راه و رسم عشق آن نیست که عاشق را در ناز و نعمت و خوشی بپرورد ، اگر همنشین ما عاشقانی، زهر غم را چو شربت شادی نوش کن.

………………………….

9-نمی‌کنم گِلِه‌ای، لیک اَبرِ رَحمَتِ دوست

            به کِشته زار جِگـــرتشنـگان نداد نَمی

موضوع بیت:عنایت(طلب عنایت)

مضمون بیت: رحمت يار

معنی واژگان:نمي کنم گله اي: شکايتي نمي کنم/ کشته زار: کشتزار، مزرعه/ جگر تشنه: کسي که سخت تشنه است.

قواعد:ابر رحمت: (اضافه ي تشبيهي) يعني لطف و مهرباني به ابر تشبيه شده است.

آرایه ها:تناسب در ابر و نم و کشته زار و جگر تشنگان

واج آرایی:تکرار حروف «گ» و «ن»

معنی بیت: شکوه ای ندارم، اما ابر مهر و لطف جانان بر مزرع دل جگر سوختگان عشق آبی نیفشاند.

…………………………………..

10-چرا به یک نِیِ قَندَش نمی‌خَرَند آن کس

           که کـــرد صد شَکَّــرافشانی از نِیِ قَلَمی

موضوع بیت:قدر دانی(عارف و روح قدر دانی)

مضمون بیت: گله ي شاعر

معنی واژگان:ني قند: نيشکر/نمي خرند: ارزش قائل نيستند/ صد: نشانه ي کثرت/ شکرافشاني: سخنان شيرين و دلپذير نوشتن/ ني قلمي: قلمي که از ني ساخته شده باشد

آرایه ها: نوعی جناس در ني و ني به جهت معاني مختلف آنها/تناسب در ني و شکر و قند

واج آرایی:تکرار حرف «ي»

معنی بیت: آن را که صدبار از یک نی خامه سخنان شیرین نثار می کرد سبب چیست که اکنون گفته ی وی رابه یک نی شکر نمی خرند و ارج نمی نهند؟

……………………………

11-سَزایِ قَدرِ تو شاها، به دستِ حافظ نیست

            جـُـز از دعایِ شبــــی و نیازِ صُبحدَمی

موضوع بیت:دعا(دعا در حق یار)

مضمون بیت: شاه و حافظ

معنی واژگان:قدر: ارزش/ نياز: اظهار حاجت و نياز

آرایه ها:تضاد در شب و صبح /تناسب در تضاد و دعا و نياز

واج آرایی:تکرار آوای «s»

معنی بیت: اي شاه، حافظ به جز دعاي شبان گاهي و راز و نياز سحرگاهي چيزي که لايق تو باشد، در اختيار ندارد.

محصول بيت ــ شاها جز از نياز شبانه و دعاى دم صبح، حافظ چيزى ندارد كه لايق قدر بلند تو باشد: يعنى تنها تحفه و هديه حافظ كه لايق مقام توست همان ثنا و نياز شب‌ها و دعاى روزهاست. مقصود: حافظ شب و روز دعاگويت است.

در معناهاى مصرع دوم: جز از نياز شبى و دعاى صبحدمى. نياز منسوب به شب و دعاى منسوب به صباح گفته‌اند. اين مفسر از علم قافيه بى‌بهره بوده زيرا اجتماع ياى وحدت و تنكير با ياى نسبت از عيوب قافيه مى‌باشد.

………………………………

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

اسکرول به بالا